Yağmurun ellerini

 

TRT İnsanlık Hali 59. Bölüm’de Prof. Dr. Erol Göka ‘nın okuduğu şiir.

Gezip görmediğim bir yer, kıvançla ötesinde her yaşantının

Gözlerin kendi sessizliğinde

En kırılgan duruşunda bir şeyler var beni saran

Ya da bir şeyler ki dokunamam, çünkü çok yakınlar

 

En kaçamak bakışın kolayca açar beni

Kapamış olsam da kendimi parmaklar gibi

Taç yapraklarınca açarsın hep beni

Hani, açar ya bahar işleyerek ustaca, gizemlice, ilk gülünü

 

Ya da isteğin beni kapatmaksa eğer

Ben ve benim hayatım, kapanırız pek güzelce, ansızın

Hayaller kurarken kalbi şu çiçeğin

Karın lapa lapa her yere yağışı gibi

 

Dünyada algılamamız gereken hiçbir şey

Erişemez doğum kırılganlığının gücüne

Öyle ki, dokusu bağlar beni renkleriyle ülkelerinin

Sunarak ölümü ve ölümsüzlüğü her soluk alışta

 

Bilmiyorum nedir o, şu sende olan, bir kapanan bir açılan

Yalnızca içimdeki bir şey anlar

Gözlerinin sesi, daha derindir bütün güllerden

Hiç kimsede, yağmurda bile, yok böyle küçük eller