Türkçemizin felsefi gücü çok yüksek ifadelerinden “hava” ile ilgili fiillerimiz:Havaya girdi, havaya sokuldu, hava attı, havasını aldı, havasında değildi…Her biri adeta bir roman anlatıyor.Sanki Türkçe, Farsça yel anlamındaki hava ile Arapça arzu anlamındaki hevayı birleştirmiş

İlahiyatı ilgilendiren her soruya “doğa” diye cevap veriyorsun ya kardeş, bak ben de sen de o doğanın bir parçasıyız tamam ama diyorum ki, “benim bir doğam var doğru lakin özgür bir iradeye de sahibim, doğanın da kendini aşan bir iradesi olması gerekmez mi?”